♥ Isis ♥

Friday september the 24th 2010! 51 cm, 3775 gram and amazingly cool!!!

 

Advertentie

Er is geen dag voorbij gegaan, dat we niet veel praten over onze geweldige trip. Elk bruggetje grijpen we aan om enorm lang door te “zagen” over onze avonturen. De zee wordt per minuut blauwer, golven hoger en misselijk zijn we al helemaal nooit geweest.

Natuurlijk is het geweldig leuk om weer terug te komen in ons Turnhoutse leven. Inge’s buik is al echt een pronkstuk! Ons dochtertje groeit goed en ligt voor op de groeicurve. Dat ik deze zin nog een keer zou typen is natuurlijk al een wereldwonder. (of reden om nooit meer heerlijke boerenyoghurt te kopen van de ozo vriendelijke melkboer) 

Verders, zijn we alweer druk aan het werk. Onderhoud, renovatie,verhuurperikelen en ander schoons slaan weer vrolijk om de oren. Als een wervelwind houdt Inge het vuur goed hoog opgestookt, zodat zaken goed worden afgewerkt.

Voor nu willen wij het even hierbij laten. Wij zullen zeer sterk terugkomen met babynieuws of andere uitzonderlijke uitvindingen.

Laterrrr!

P.s.: Iedereen sehr vielen dank voor de vele leuke reacties altijd tijdens onze reis. Mensen onderweg, we blijven jullie volgen!

Allereerst;  ik heb Inge enorm gemist!

We hebben afgelopen jaar  -met een blindelings vertrouwen in elkaar- samen angsten overwonnen en onze  grenzen verlegd. Supertijd gehad, enorm close en mega veel lol.  Dan ineens zonder je meisje nachten de zee op, dat moet niet mogen!

Naast tijdrovende windstiltes, heerlijke zon, weer veel dolfijnen, had moeder natuur besloten om “de Flix” nog een keer goed op z’n lazerement te geven. Nadeel was dat Sam en ik aan boord waren. Midden op zee, hebben we ook onweer en bliksem meegemaakt, toch wel iets wat ik zelfs een belastingambtenaar niet aan wil doen. Na 2 keer bruut geweld meegemaakt te hebben en we zonder kleerscheuren dichter bij  het eindpunt kwamen, kregen we een geweldige dessert(achteraf ;)). Met maar 118 meter onder de boot, kwam naast ons een walvis -heel langzaam- boven water. Dat onbeschrijfelijk diepe geluid dat ‘ie maakt bij het uitblazen van dat vele water, gaf mij en Sam kippevel. Sam werd gek! echt gek en sneller als de bliksem (van 2 dagen eerder) heb ik haar naar binnen gebonjourd.  Ik had al een paar grijze haren, maar heb er nu enkele bij. Dichtbij heeft z’n grenzen zeggen we in mensentaal.

Superfijn dat Inge al verschillende zaken thuis aan het afhandelen is, gelukkig laat ze ook nog werk voor mij over. Lucky me.

Felice is nu al een suuuperstoere pa. Hij stuurt z´n meiden veilig naar huis en zeilt       -samen met Sam- het laatste stuk (310 NM!).

“Flix” brengt ie naar Zuid-Frankrijk, zodat we gelukkig niet ècht afscheid hoeven te nemen van deze reis/mooie gebieden, we kòmen terug!

We hebben samen fijn alle filmpjes nog eens bekeken, geproost op iets fantastisch-onvergetelijks en natuurlijk op het geweldig moois wat er gaat komen.

Uiteraard hou ik weer-en windsverwachtingen nauwlettend in de gaten, voordat ik van Felice een mail krijg dat hij via Sardinië, Sicilië en Griekenland langs de kust van Italië richting Marseille moet; “Tja de wind hè.”

Jullie horen nog van ´m.

See you all soon!   

X

 

IngeBingeBuikie

Ibiza en Formentera maken echt hun naam meer dan waar. Partyeiland met mega clubs, restaurantjes, geweldige ankerbaaien en mooie afgelegen stranden. Natuurlijk hebben we alles uitgeprobeerd cool cool cool cool, nduss..
We hebben veel leuke mensen leren kennen en zo zijn we terecht gekomen op een enorm bootfeest. Aan de supergrote oldschool trimaran die ook midden op het water lag, werden alle bootjes gebonden van de gasten. Kan het nog meer “Ibiza” -dachten we- toen we s’nachts terugvoeren naar onze boot.

Ibiza is echt weer een hoogtepunt in onze trip. Elke dag vliegt voorbij, zodat we natuurlijk elke keer weer beslist hebben “nog een paar daagjes “extra te blijven.
In Ibizastad hebben we ook het ziekenhuis bezo….Yeah, yeah, cut the crap;

WE KRIJGEN EEN DOCHTER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

weet dat ze hyperhooggevoelig reageert op elke bekendheid in het wild.
Het volgende gebeurde;

Na tussenstops in Guardemar en Alicante zagen we in de verte vanaf zee, Benidorm aan onze neuzen voorbij gaan. Tot op de dag van vandaag zweren we beiden dat we de geur van broodjes kroket roken. Ondanks dat we 50 kilometer verder in een veel mooier plaatsje (Moraira) zijn gestopt, heeft dit ons nooit meer los gelaten. 2 dagen later rukten we onze fietsen uit de bakskist, vlamden ze in elkaar, raasden 10 kilometer door stijl berg en dal, wurmden ons met fiets en al in de overbelaste trein. Na aankomst doken we als commando’s op onze brikken en lieten ons met een noodgang vallen naar het dal van de beroemde playa’s.

Daar in het Hollandser dan Hollandse restaurant, begonnen Inge’s ogen te stralen en werd ze vuurrood. Als naieveling dacht ik nog even dat ik weer goed zat voor de rest van de week, maar ik had buiten de verrekte Frans Bauer gerekend.
2 tafels naast ons zat het arme schaap, maar dat had Inge zo opgelost.

Een ding moet gezegd worden, zijn image maakt hij voor 100% waar. Enorm vriendelijk en geinterreseerd raakten we echt in gesprek. Vanalles is tersprake gekomen.
Nadat we alweer lang afscheid hadden genomen, kwam hij even later speciaal terug met een mooi gelukskadootje voor “onze kleine”.
Sjesssusss, nu moet ik wel een CD van em kopen. Felice= Frans Bauerfan!

De huzarensalade, tomatensoep en broodje kroket waren toch niet meer dezelfde. Inge’s historische woorden na het eten waren;
Misschien had ik toch een broodje frikadel moeten nemen.

De rest van de avond hebben we het drukke uitgaansleven van Benidorm meegemaakt. Alsof ik nog niet genoeg buiten m’n discotheque-kale ambities gesprongen ben, vertrekken we over 3 uur naar Ibiza, waarvoor Madame haar groene jurkje met hippe sluipers al klaar heeft liggen.

Afgelopen dagen hebben we weer veel belangrijks geleerd.
Om te beginnen dat je in Roquettas de Mar bij elk drankje een gratis tapasschotel krijgt (leek in het begin op een grap, stop dan maar eens met drinken).
Dat je wel bonje kunt maken met iemand om een wasmachine (Inge, La Coruna, aug. 2009), maar dat er altijd een moment kan komen dat je “the enemy” als buurvrouw krijgt (Almeria, april 2010)!
Dat het heus wel slim is om een koord aan je zonnebril te doen, want de 726ste ligt inmiddels alweer op de bodem.
Maar het speciaalste (en mysterieuste) om te zien was, hoe een onderzeeer voor de kust van Cartagena langzaam boven kwam!

Nu heerlijk genieten van deze prachtige havenstad, die (geloof me) alleen maar mooier wordt na een reis van 110 mijl met een -zeker driekwart van de tocht- zingende Inge, omdat ze net van te voren op “www.oeiikgroei.nl” had gelezen dat ons baby’ke vanaf nu oortjes heeft :).

 “FELICE HELP JIJ MIJ” ?! Klonk het van onder de steiger. Een geweldige screensaver-foto spartelde door het zoute water, maar helaas met een gevaarlijke blik maakte Inge me duidelijk dat ik die pas zou kunnen gebruiken op m`n vrijgezellen-studio`tje.

In volledig gevechtstenue, met opgestoken haar (we stonden op het punt naar een chinees buffet te gaan) snoof Inge als een wild paard door het water. Op een gegeven moment dacht “Miss binnenwatert” zelfs dat ze verzwolgen zou worden door de verstijfde havenvis, die allang op het droge zat. Zowat iedereen die madame hoorde loeien dacht dat ze het einde der tijden aankondigde. Men was dan ook zeer lollig verrast dat het maar een simpele Nederbelgische tewaterlating betrof. Later, toen Inge weer een droog pakske aan had, gaf ze ruiterlijk toe dat ze ietwat enthousiast gereageerd had.

 Marbella, de gewezen stad van gletter en glimmer, pully-tijgers (ongeacht de temperatuur nonchalant zo’n exemlpaar over de schoudertjes) en burberry-babes.     Door de economische neergang in Spanje heeft ook Marbella flinke klappen gehad, ongeveer 25% van de beroepsbevolking is werkloos en ook elke marbellaanse makelaar weet hoe ie “reduced” moet schrijven. De drukkerijen profiteren voorlopig daarvan, want er zijn in de toekomst nog wel enkele rollen van die stickers nodig.

 Terwijl op het land de zon heerlijk schijnt -zodat overal de terrasjes goed gevuld zijn en er van alles te doen is in de omgeving tot aan steden als Malaga en Ronda- blijft de wind op zee fel en niet goed om tegenin, verder te reizen.

Niet echt een straf :).